11 Jan Je onderbuik speelt een grote rol in het ondernemen (nee, niet je vetrol)

Elke zelfstandige ondernemer die al wat langer aan de weg timmert herkent dit: keuzestress. Want moet je wel of niet die last minute klus aannemen? Kies je voor die goedbetaalde maar oersaaie opdracht, of voor dat sympathieke project met weinig budget? Want stel dat je verkeerd kiest, en je spijt krijgt? Of, nog erger, dat je jezelf in een rol manoeuvreert die helemaal niet bij je past?

Wanneer je voor een lastige keuze staat als ondernemer – en als mens – is er maar één naar wie je echt moet luisteren: Je onderbuik. Want dan krijg je nooit spijt.

Nieuwe opdracht, mooie kans om te schitteren

Ik was via een bureau gepolst, of ik alle teksten wilde schrijven voor een nieuw te realiseren website voor een grote klant. Afkomstig uit een branche waar ik zijdelings wat ervaring mee had. Hoe de teksten nu waren, dat vonden ze niks. Veel te afstandelijk en informerend. Het moest actiever en aansprekender.

Natuurlijk, want dat moet het altijd.

Toen kwam het verzoek of ik een proeftekst wilde schrijven.

Iets wat ik normaal gesproken niet doe voordat de kogel door de kerk is. Maar dit betrof een groot project waar ik een tijd mee onder de pannen was. Financieel zou dit erg lekker zijn. Dus vooruit dan maar.

Dit was eigenlijk al een teken aan de wand, want ik week hier af van mijn normale werkproces. Een werkproces dat niet voor niets mijn vaste stramien is geworden.

via GIPHY

Enter: de genadeklap

“Is er een briefing?” vroeg ik nog. “Wat wil de klant precies?”

Maak er maar wat moois van, hoorde ik. Doe maar wat jou logisch lijkt.

Dus dat deed ik.

En wat denk je?

Ze vonden het verschrikkelijk!

Het was totaal niet wat ze zochten. Te speels, te vloeiend.

Ik luisterde braaf naar de feedback en voelde tegelijkertijd dat de spieren van mijn rug en buik zich begonnen aan te spannen.

Want wat ze eigenlijk wilden?

Kort en bondig. En vooral SEO. Heel veel SEO.

Voor de vorm loog ik toen dat ik erover na moest denken

Ze vonden wel dat wat ik deed heel erg goed was. Maar het was niet wat zij zochten. Als ik nou nog een proeftekst zou schrijven met deze feedback, dan zouden we er wel uitkomen. En dan moesten we het nog wel even over de prijs hebben natuurlijk.

In mijn onderbuik leek het inmiddels alsof er beton was gestort. Mijn schouders kropen naar mijn nek.

Ik zei: “Ik laat het morgen weten.”

Maar dat was gelogen want ik wist het al.

Ik ga dit niet doen.

Al komen we eruit, qua prijs en tone of voice , dan nog. Deze rol past mij niet. Dan wordt dit een hoofdpijndossier. En ik heb inmiddels geleerd: die dossiers schuif ik door naar de mensen die daar geen hoofdpijn van krijgen.

Dus de volgende dag belde ik op en zei: ik denk dat een ander type copywriter, een SEO-tijger, geschikter is voor dit project.

Ik hing op en ik voelde me ineens verrassend licht.

via GIPHY

De enige rol die je met verve kunt spelen is die van jezelf – ook als ondernemer

Als een organisatie of opdrachtgever van je verwacht dat je een andere rol speelt dan bij je past, gaat dat wringen en schuren. Doordat ik een keer stijf van de stress door een project ben gekacheld heb ik leren herkennen wanneer alle seinen op rood springen.

Collega-zzp’er Merel maakte ook zoiets mee. Na haar zwangerschapsverlof ging ze weer aan de slag. “Ik was net gestart met een nieuwe klus voor 3 dagen per week, maar er was veel onduidelijkheid in én over het project. Op dat moment was dit dus niet het goede project voor mij. Ik had hem wel tot een goed einde kunnen brengen maar dit zou me ontzettend veel stress opleveren. Geen goede combinatie met mijn prachtige (pasgeboren) dochter thuis. En toen had ik dus niks. Maar ik heb hier nooit spijt gehad.”

Bij ondernemer Sonja was het geen kwestie van een dag, of een week, waarin ze ontdekte dat de rol die van haar verwacht werd niet bij haar paste. Dit proces duurde vier jaar! “Het was bij mijn oude werkgever en mijn baan was echt mijn droombaan. Maar de organisatie en ik groeiden uit elkaar, denk ik. Waar eerst een cultuur heerste van speelsheid, en samen de wereld veranderen, transformeerde dat in Excel sheets bijhouden en micromanagement. Ik voelde me hier niet meer prettig bij, dus vanuit die positie ben ik voor mezelf begonnen.”

Door deze ervaring weet Sonja nu heel goed welke rol haar wel, en welke haar niet past. Dat merkte ze tijdens een project waar ze vanaf het begin af aan bij betrokken was. “Ik werk het beste op het snijvlak van creatie en praktische uitvoering. Lekker samen sparren én creëren met de opdrachtgever, en vervolgens een project op de wereld zetten. Bij het project in kwestie merkte ik dat de initiatiefnemers op een gegeven moment nog steeds in de fase van creëren en sparren zaten, en dat ik alle praktische zaken moest uitvoeren. Maar het was vaak helemaal niet duidelijk wat er dan precies uitgevoerd moest worden. Toen heb ik gezegd: “Dit is niet mijn klus, ik kan hier mijn ei niet in kwijt. Dus hoe mooi het project ook is, en hoe trots ik ook ben dat ik het samen met jullie op de wereld heb mogen zetten, het is toch beter als jullie hier iemand anders voor vragen”.

René Magritte – L’agent secret

Als je kiest vanuit je onderbuik krijg je nooit spijt

Ik heb zelf geen dag spijt van mijn ‘nee’ tegen de grote goed verdienende klus. Merel merkte na haar ‘nee’ dat veel mensen in de organisatie deze beslissing heel goed en dapper vonden. “Het was voor mij een makkelijke keuze om te maken. Spannend maar makkelijk.”

En je kent het gezegde: als je de deur achter je dichttrekt, gaat ergens anders een raam open?

Twee weken later kreeg ik een mooie opdracht waarin storytelling en inhoudelijke verhalen de boventoon voerden. Uit dezelfde branche, via een ander bureau, en met een insteek en verwachting die precies paste bij wat ik kon betekenen voor deze klant.

Heb jij weleens buik-, rug- of hoofdpijn gehad na het nemen van een zakelijke beslissing? Of werd je gewaarschuwd door buik-, rug- of hoofdpijn?